[00:00.00] 作词 : มณฑวรรณ ศรีวิเชียร
[00:01.00] 作曲 : เรืองกิจ ยงปิยะกุล
[00:12.10]วันที่มันผ่านมา เหมือนน้ำตาไม่พอไหล
[00:19.82]ใจมันอ่อนและล้าจนจะหมดแรง
[00:27.32]ยังรอคอยต่อไป บอกหัวใจให้เข้มแข็ง
[00:34.58]มีสักวันที่แสงทองจะส่องมา
[00:41.53]ความเจ็บปวดและทรมาน มันจะผ่านและถูกลืมไป
[00:48.92]แล้ววันใหม่จะเข้ามา
[00:55.99]
[00:56.33]แต่ละวันที่ฉันนั้นหายใจ เจ็บแค่ไหน เต็มไปด้วยน้ำตา
[01:03.60]ความหวังอันเดียว ที่ฉันยึดเหนี่ยวเอาไว้
[01:11.11]ต้องมีวันที่ฉันได้ชื่นชม ความขื่นขมมีวันต้องจางไป
[01:18.43]สักวันเมื่อถึงเวลา สักวันน้ำตาก็คงจะหมดไป
[01:29.37]
[01:33.72]ทำได้เพียงอดทน ให้พ้นวันที่โหดร้าย
[01:41.06]เตือนตัวเองให้แข็งใจยืนขึ้นมา
[01:48.50]ยังรอคอยต่อไป และหวังว่าในไม่ช้า
[01:55.88]มีสักวันที่ฟ้ามันจะสดใส
[02:02.78]ความเจ็บปวดและทรมาน มันจะผ่านและถูกลืมไป
[02:10.20]แล้ววันใหม่จะเข้ามา
[02:17.46]
[02:17.59]แต่ละวันที่ฉันนั้นหายใจ เจ็บแค่ไหน เต็มไปด้วยน้ำตา
[02:24.98]ความหวังอันเดียว ที่ฉันยึดเหนี่ยวเอาไว้
[02:32.32]ต้องมีวันที่ฉันได้ชื่นชม ความขื่นขมมีวันต้องจางไป
[02:39.69]สักวันเมื่อถึงเวลา สักวันน้ำตาก็คงจะหมดไป
[02:51.38]
[03:01.90]แต่ละวันที่ฉันนั้นหายใจ เจ็บแค่ไหน เต็มไปด้วยน้ำตา
[03:09.23]ความหวังอันเดียว ที่ฉันยึดเหนี่ยวเอาไว้
[03:16.64]ต้องมีวันที่ฉันได้ชื่นชม ความขื่นขมมีวันต้องจางไป
[03:24.06]สักวันเมื่อถึงเวลา สักวันน้ำตาก็คงจะหมดไป
[03:35.27]

作词 : มณฑวรรณ ศรีวิเชียร
作曲 : เรืองกิจ ยงปิยะกุล
วันที่มันผ่านมา เหมือนน้ำตาไม่พอไหล
ใจมันอ่อนและล้าจนจะหมดแรง
ยังรอคอยต่อไป บอกหัวใจให้เข้มแข็ง
มีสักวันที่แสงทองจะส่องมา
ความเจ็บปวดและทรมาน มันจะผ่านและถูกลืมไป
แล้ววันใหม่จะเข้ามา
แต่ละวันที่ฉันนั้นหายใจ เจ็บแค่ไหน เต็มไปด้วยน้ำตา
ความหวังอันเดียว ที่ฉันยึดเหนี่ยวเอาไว้
ต้องมีวันที่ฉันได้ชื่นชม ความขื่นขมมีวันต้องจางไป
สักวันเมื่อถึงเวลา สักวันน้ำตาก็คงจะหมดไป
ทำได้เพียงอดทน ให้พ้นวันที่โหดร้าย
เตือนตัวเองให้แข็งใจยืนขึ้นมา
ยังรอคอยต่อไป และหวังว่าในไม่ช้า
มีสักวันที่ฟ้ามันจะสดใส
ความเจ็บปวดและทรมาน มันจะผ่านและถูกลืมไป
แล้ววันใหม่จะเข้ามา
แต่ละวันที่ฉันนั้นหายใจ เจ็บแค่ไหน เต็มไปด้วยน้ำตา
ความหวังอันเดียว ที่ฉันยึดเหนี่ยวเอาไว้
ต้องมีวันที่ฉันได้ชื่นชม ความขื่นขมมีวันต้องจางไป
สักวันเมื่อถึงเวลา สักวันน้ำตาก็คงจะหมดไป
แต่ละวันที่ฉันนั้นหายใจ เจ็บแค่ไหน เต็มไปด้วยน้ำตา
ความหวังอันเดียว ที่ฉันยึดเหนี่ยวเอาไว้
ต้องมีวันที่ฉันได้ชื่นชม ความขื่นขมมีวันต้องจางไป
สักวันเมื่อถึงเวลา สักวันน้ำตาก็คงจะหมดไป